باورتون میشه ؟ عنوان این مطلب ، یکی از همگویی‌ها در یکی از فیلم‌هایی است که این اواخر در ایران ساخته شده است !
من کارشناس فیلم و سینما نیستم . یک کاربر معمولی هستم . اما می‌خواستم راجع به حال و روز این روزهای فیلم و سینمای ایران بپردازم .
فیلم‌هایی که از حدود ۵ یا ۶ سال پیش به این طرف ساخته شده اند ، هیچ ارزش واقعی مورد انتظار از یک فیلم را ندارد . این فیلم‌ها صرفا بر اساس مسائل جنسی ( سکسیسم ) و یک رشته طنز‌های آبکی و بی مزه و صحنه‌هایی از رقص مردان و زنان می‌باشد . البته زنان کمی‌حرکات موزون انجام می‌دهند و البته فکر کنم چند سال دیگه کم کم به رقاصی خانوم‌ها هم منجر خواهد شد .
حالا ما کار نداریم که رقاصی آقایون و خانوم‌ها در فیلم خوبه یا بد . اصل صحبت اینجاست که ما دیگه شاهد فیلم‌هایی نظیر فیلم‌های دهه شصت و هفتاد و هشتاد نیستم . حتی یک اثر !
قبلا در دهه‌های اولیه بعد از انقلاب شاهد تولید آثار فاخر سینمایی در ایران بودیم . کارگردان‌هایی همچون محسن مخملباف و عباس کیارستمی‌و داریوش مهرجویی و بهرام بیضایی و رخشان بنی اعتماد و ابراهیم حاتمی‌کیا و تهمینه میلانی ، آثار فاخر ساختند که دارای مفاهیم عمیق و والای انسانی بودند .
قبل تر‌ها ، فیلم‌های طنز هم ، دارای مفاهیم طنز واقعی بودند و بر عکس فیلم‌های طنز امروزه ، از سکس و رقص برای جلب مخاطب استفاده نمی‌کردند .
بازیگرانی همچون عباس عبدی و علیرضا خمسه ، نمونه‌‌‌ای از این بازیگران بودند که به واسطه‌ی این که طنز در بطن وجودشون نهفته بود ، می‌توانستند بدون کمک گرفتن از سکس و رقص ، در فیلم‌های طنز بدرخشند .
درخشش عباس عبدی در فیلم طنز " اجاره نشین‌ها " به کارگردانی داریوش مهرجویی و یا مثلا درخشش علیرضا خمسه در فیلم " جیب بر‌ها به بهشت نمی‌روند " . در این فیلم‌ها ، چون بازیگری و طنازی در جسم و روح ، بازیگر نهادینه شده است ، بازیگر هر کاری در فیلم انجام دهد ، مخاطب می‌خندد . همچون بازی‌های چارلی چاپلین . چارلی چاپلین چون طنازی در وجودش است ، حتی در فیلم‌های صامت هم که بازی بکند، شما از ته دل می‌خندید .
حالا برگردیم به فیلم‌ها و بازیگران امروزی . یک بازیگری که این سال‌ها در فیلم‌های طنز امروزه که من اسم این نوع فیلم‌ها را " هجو سینمایی " می‌نامم ، بهرام افشاری ، این دراز بی قواره‌ی تهوع آور می‌باشد.
استفاده از چنین‌بازیگرانی ، چون طنازی در وجودشون نیست ، باعث میشه کارگردان برای این که بتواند فیلمش فروش برود رو به استفاده از سکس و رقص و همگویی‌های سبک و هجو و بی مزه در فیلم خود بیاورد .
به هر حال خواستم بگویم فیلم‌های امروزی ، همانند بعضی از فیلم‌های قبل از انقلاب ، برای کودکان که هیچ ، حتی برای بزرگسالان هم قابل دیدن نیست و ارزش دیدن ندارد .
در این مقاله‌ی کوتاه خواستم این مطالب را بیان کنم . هر چند صحبت و درد دل در این باره ، زیاد است . واگذار می‌کنیم به دیگران و آیندگان .
قضاوت با آیندگان و کسانی که موقعی که ما نیستیم ، این متن را خواهند خواند .